Ostatni rejs HMS Invincible

HMS Invincible holowany obok (również już wycofanego) HMS Ark Royal. Trwa ostatni rejs okrętu do Turcji, gdzie zostanie złomowany. Już obecnie okręt pozbawiony został większości istotnych elementów jak silniki czy windy dla sprzętu lotniczego. Okręt pożegnali mi. in. byli członkowie załogi, w tym weterani wojny o Falklandy.



Wspaniały okręt, ze wspaniałą przeszłością. Szkoda, że tak się to kończy, tym bardziej, że podobne okręty Włoch i USA operują obecnie na Morzu Śródziemnym, a Harriery startujące z ich pokładów biorą udział w operacji w Libii. Kolejne dwa okręty tego typu również mają przypieczętowany los, Ark Royal został już wycofany (w styczniu 2011) podobnie jak wszystkie pionowzloty Harrier RAFu (Sea Harriery Royal Navy wycofane zostały w kwietniu 2006), a HMS Illustrious służyć ma, do 2014 jako śmigłowcowiec. W służbie pozostanie jedynie bazujący konstrukcyjnie na Invincible śmigłowcowiec HMS Ocean.

http://www.youtube.com/watch?v=cznQpcAGlhM

Naprawdę biednie wygląda Royal Navy w porównaniu z marynarkami państw takich jak Włochy (dwa lekkie lotniskowce - Garibaldi o wyporności 13500 ton i Cavour o wyporności 27000 ton, oba mogą przyjmować Harriery) czy Hiszpania (również dwa lekkie lotniskowce - Principe de Asturias o wyporności 16700 ton i Juan Carlos I o wyporności 22700 ton), nie wspominając o Francji (klasyczny lotniskowiec o napędzie nuklearnym Charles de Gaulle o wyporności 42000 ton uzupełniany dwoma - trzeci w budowie śmigłowcowcami Mistral o wyporności 21000 ton każdy, czyli wielkości Invincible/Ocean).

Fighter Pilot Operation Red Flag

Ze względu na dużą popularność wpisu z dokumentem "Afgański Patrol" zdecydowałem, że częściej pojawiać się będą linki z wartymi obejrzenia materiałami. Na pierwszy ogień idzie "Fighter Pilot Operation Red Flag" - amerykański dokument o jednych z najbardziej prestiżowych ćwiczeń lotniczych. Pamiętajcie by przełączyć obraz na HD.

http://www.youtube.com/watch?v=mY9Qv7jXzFs&hd=1

http://www.youtube.com/watch?v=UV3azomin7w&hd=1

http://www.youtube.com/watch?v=SZ0oHCJHiRQ&hd=1

http://www.youtube.com/watch?v=Nm_Enke2VqI&hd=1

http://www.youtube.com/watch?v=EfRpa5Pyx2I&hd=1

Atak na Libię - siły koalicji

Zniszczona Libijska Osa

W mediach przeczytać możemy o ataku sił państw zachodnich na Libię. Warto zapoznać się ze składem sił uczestniczących w operacji:

Informacje o konflikcie publikowane są na stronie http://www.libyafeb17.com/.

Okręty

USA (Operation Odyssey Dawn)

USS Enterprise (CVN-65) - superlotniskowiec o napędzie nuklearnym typu Enterprise o wyporności pełnej 95 000 ton, na okręcie znajduje się komponent lotniczy Carrier Strike Group Twelve w składzie 3-4 eskadr 12 samolotów F/A-18C/D Hornet lub F/A-18E/F Super Hornet, klucza 4-6 samolotów walki radioelektronicznej EA-18G Growler lub EA-6 Prowler, klucza 4-6 samolotów wczesnego ostrzegania E-2C Hawkeye, klucza 2 samolotów zaopatrzeniowych C-2A Greyhound oraz eskadry 6-10 śmigłowców MH-60 Sea Hawk.
Brak jest dokładnych informacji o działaniach okrętu i jego grupy lotniczej.

USS Bataan

USS Kearsarge (LHD-3) - płaskopokładowy okręt desantowy-dok typu Wasp o wyporności 41 000 ton
USS Bataan (LHD-5) - płaskopokładowy okręt desantowy-dok typu Wasp o wyporności 41 000 ton
Podstawowym zadaniem okrętów-doków typu Wasp jest zapewnienie desantu sił US Marines przy użyciu śmigłowców transportowych oraz poduszkowców desantowych i amfibii. Okręt tego typu może wypełniać rolę lotniskowca dla pionowzlotów (samolotów STOVL) jednak zazwyczaj zadania te wypełniają pozbawione doku płaskopokładowe okręty desantowo-szturmowe (oznaczane LHA). W zależności od wykonywanych zadań okręty tego typu przenoszą pionowzloty AV-8B Harrier II i MV-22 Osprey oraz śmigłowce AH-1W Super Cobra, UH-1N Twin Huey, CH-46D Sea Knight, CH-53E Super Stallion, MH-60 Sea Hawk.
Okręty uczestniczące w operacji mają na pokładzie zaokrętowane siły piechoty US Marines która w razie potrzeby może przeprowadzić desant. Na pokładach okrętów znajdować się mają 42 śmigłowce, 20 pionowzlotów MV-22 Osprey oraz 8 pionowzlotów AV-8B Harrier II. Potwierdzono użycie bojowe pionowzlotów AV-8B Harrier z USS Kearsarge.

USS Mount Whitney (LCC-20) - okręt dowodzenia typu Blue Ridge o wyporności 18 000 ton.
Na pokładzie znajdują się dowódca operacji gen. Carter F. Ham (dowódca US Africa Command), oraz dowódca częścią morskiej operacji admirał Samuel J. Locklear III (dowódca US Navy w Europie i Afryce). Na pokładzie znajdują się oficerowie łącznikowi sił koalicji - pięciu Francuzów, pięciu Brytyjczyków, dwu Włochów i dwu Kanadyjczyków.

USS Ponce (LPD-15) - okręt desantowy-dok klasy Austin o wyporności pełnej 16 500 ton.
Podstawowym zadaniem okrętu jest zapewnienie desantu sił US Marines przy użyciu śmigłowców transportowych oraz poduszkowców desantowych i amfibii czyli zadań podobnych do okrętów typu Wasp. Na okręcie może bazować do 6 śmigłowców CH-46 Sea Knight.
Podane zostłay informacje potwierdzające, iż na pokładzie okrętu znajdują się gotowi do desantu Marines.

USS Barry

USS Barry (DDG-52) - niszczyciel rakietowy typu Arleigh Burke o wyporności 9 000 ton
USS Stout (DDG-55) - niszczyciel rakietowy typu Arleigh Burke o wyporności 9 000 ton
USS Mason (DDG-87) - niszczyciel rakietowy typu Arleigh Burke o wyporności 9 200 ton
Podstawowe zadanie okrętów to zapewnienie parasola obrony powietrznej (przeciwlotniczej i przeciwrakietowej) dla floty, wyposażony został w tym celu w system AEGIS. DDG-52 i DDG-55 wyposażone są 90 uniwersalnych pionowych wyrzutni dla pocisków przeciwlotniczych i przeciwbalistycznych RIM-56 SM-2, skrzydlatych pocisków samosterujących BGM-10 Tomahawk lub przeciwokrętowych pocisków RUM-139 VL-ASROC. Ponadto dysponują 127mm armatą uniwersalną Mk 45, dwoma 20mm zestawami ostatniej szansy Phalanx CIWS, dwoma potrójnymi wyrzutniami torped MK 32 oraz uzbrojeniem defensywnym (4x 12,7mm karabin maszynowy M2, 2x 25mm armata automatyczna Buschmaster). Na pokładzie bazują dwa śmigłowce SH-60 Sea Hawk DDG-87 różni się posiadając 96 pionowych wyrzutni tego samego typu.
Do celów w Libii odpalonych zostało ok 120 pocisków Tomahawk, część z nich mogła pochodzić z niszczycieli Arleigh Burke.

USS Florida

USS Florida (SSGN-728) - okręt podwodny o napędzie nuklearnym typu Ohio o wyporności nawodnej 16 500 ton - pierwotnie okręt przenoszący pociski balistyczne z bronią jądrową, później zmodyfikowany, obecnie służy jako platforma przenosząca skrzydlate pociski manewrujące Tomahawk. Uzbrojenie stanową cztery wyrzutnie 533mm torped oraz pionowe wyrzutnie ze 154 pociskami BGM-109 Tomahawk.
Do celów w Libii odpalonych zostało ok 120 pocisków Tomahawk, część z nich mogła pochodzić z okrętu.

USS Providence (SSN-719) - okręt podwodny o napędzie nuklearnym typu Los Angeles o wyporności 6 200 ton
USS Newport News (SSN-750) - okręt podwodny o napędzie nuklearnym typu Los Angeles o wyporności 6 200 ton
USS Scranton (SSN-756) - okręt podwodny o napędzie nuklearnym typu Los Angeles o wyporności 6 200 ton
Uzbrojenie okrętów stanowią cztery 533mm wyrzutnie torped zdolne także do poziomego odpalania pocisków rakietowych. Zapas uzbrojenia stanowi 37 torped Mk48, pocisków przeciwokrętowych UGM-84 Harpoon oraz manewrujących BGM-109 Tomahawk. USS Newport News oraz USS Scranton posiadają ponadto po 12 pionowych wyrzutni BGM-109 Tomahawk.
Do celów w Libii odpalonych zostało ok 120 pocisków Tomahawk, część z nich mogła pochodzić z okrętów typu Los Angeles.

W sumie u wybrzeży Libii znajduje się 17 okrętów US Navy.

Francja (Opération Harmattan)

Charles De Gaulle wychodzi z portu by wziąć udział w operacji

Charles de Gaulle (R91) - lotniskowiec o napędzie nuklearnym o wyporności 42 000 ton. Na okręcie znajduje się komponent lotniczy składający się z maksymalnie 35 statków powietrznych.
Okręt wyszedł z portu i zmierza w kierunku Libii. Na pokładzie znajduje się 8 samolotów Rafale, 6 Super Étendard, 2 E-2C Hawkeye i 6 śmigłowców.

Mistral (L9013) - płaskopokładowy okręt desantowy-dok o wyporności 21 300 ton typu Mistral.
Tonnerre (L9014) - płaskopokładowy okręt desantowy-dok o wyporności 21 300 ton typu Mistral.
Okręty przeznacozne do projekcji siły, oraz transportu i desantu komponentu piechopty morskiej. Na pokład zabranych może być do 35 śmigłowców różnych typów.

Forbin

Tourville (D 610) - fregata zwalczania okrętów podwodnych o wyporności 4500 ton typu F67
Okręt znajduje się w strefie działań.

Jean Bart (D615) - fregata przeciwlotnicza typu Cassard o wyporności 4500 ton
Okręt znajduje się w strefie działań.

Forbin (D620) - niszczyciel rakietowy typu Horizon o wyporności 7 000 ton (według lokalnej systematyki fregata)
Podstawowe zadanie okrętów to zapewnienie parasola obrony powietrznej (przeciwlotniczej i przeciwrakietowej) dla floty. Niszczyciel wyposażony jest w 48 pocisków przeciwlotniczych i przeciwbalistycznych Aster-15 lub Aster-30, 8 pocisków przeciwokrętowych Exocet MM40 block 3, 2 wyrzutnie torped MU-90 oraz uzbrojenie defensywne (2x uniwersalna armata 76mm Otobreda i 2x armata 20mm F2). Na pokładzie bazuje jeden śmigłowiec NH-90.
Okręt znajduje się w strefie działań.

Dupleix (D641) - fregata zwalczania okrętów podwodnych o wyporności 4500 ton typu F70 .
Podstawowe zadanie okrętu to wykrywanie i niszczenie okrętów podwodnych które mogły by zagrozić flocie.

Aconit (F713) - fregata wielozadaniowa o wyporności 3600 ton typu La Fayette.
Okręty nie otrzymały jeszcze swojego gowneo uzbrojenia - pocisków plot Aster-15.

Meuse (A607) - okręt pomocniczy (tankowiec) o wypornosci pełnej 17 800 ton typu Durance.

Wielka Brytania (Operation Ellamy)

HMS Triumph (S93) - okręt podwodny o napędzie nuklearnym typu Trafalgar o wyporności 6 000 ton
Uzbrojenie okrętów stanowi pięć 533mm wyrzutni torped zdolnych także do poziomego odpalania pocisków rakietowych. Zapas uzbrojenia stanowi 30 torped Spearfish, pocisków przeciwokrętowych UGM-84 Harpoon oraz manewrujących BGM-109 Tomahawk.

HMS Westminster (F237) - fregata zwalczania okrętów podwodnych typu 23 o wyporności 4 900 ton

HMS Cumberland (F85) - fregata zwalczania okrętów podwodnych typu 22 o wyporności 5 400 ton

Włochy

Giuseppe Garibaldi (551) - lekki lotniskowiec o wyporności 13 850 ton - okręt może przenosić śmigłowce oraz pionowzloty Harrier
Cavour (550) - lekki lotniskowiec/okręt desantowy o wyporności 27 100 ton - okręt może przenosić śmigłowce oraz pionowzloty Harrier

spodziewać się należy, że okrętom towarzyszyć będzie eskorta

Lotnictwo

USA (Operation Odyssey Dawn)

Potwierdzone zostało uczestnictwo w operacji samolotów F-16 z bazy Aviano we Włoszech (31. Skrzydło Myśliwskie, wyposażone w 2 eskadry F-16 C/D block 40). Do bazy tej , mogłyby być szybko przerzucone elementy pozostałych sił US Air Force w Europie, z baz Lakenheath w Wielkiej Brytanii (48. Skrzydło Myśliwskie dysponujące 2 eskadrami samolotów F-15E i jedną F-15C/D) oraz Spangdahlem w Niemczech (52. Skrzydło Myśliwskie, dysponujące dwoma eskadrami F-16 C/D block 50 oraz jedną eskadrą samolotów A-10).

Wsparcie zapewnić mogą również samoloty operujące z lotniskowca USS Enterpise.

Potwierdzone zostało użycie trzech bombowców B-2A Spirit.

Potwierdzone zostało użycie samolotów F-15 i EA-18 z baz lądowych.

W okolicy Bengazi utracony został F-15E, piloci ok.

Potwierdzone zostało użycie pionowzlotów AV-8B Harrier II z USS Kearsarge.

Potwierdzone zostało użycie samolotów EC-130J Commando Solo.

Francja

Potwierdzony jest udział 20 samolotów wielozadaniowych.
8 samolotów wielozadaniowych Rafale z bazy Saint Dizier/Robinson
2 samoloty wielozadaniowe Mirage 2000D z bazy Nancy/Ochey
2 samoloty wielozadaniowe Mirage 2000-5F z bazy Dijon/Longvic
6 samolotów tankujących C-135FR z bazy Istres/Le Tubé
1 samolot wczesnego ostrzegania E-3F Sentry z bazy Avord

Wielka Brytania

Potwierdzone jest użycie samolotów Tornado GR.5

Włochy

Udostępnione zostały bazy lotnicze Amendola, Aviano, Decimomannu, Gioia del Colle, Sigonella, Trapani i Pantelleria.
Zadeklarowano użycie 4 samolotów Tornado, 6 F-16A/B Fightin Falcon i 8 Typhoon.
Potwierdzone jest użycie samolotów Tornado IDS.

Inne

Kanada zadeklarowała 6 samolotów wielozadaniowych CF-18 (F/A-18A+/B+). Hornet, śmigłowiec ZOP Sea Kng, 2 samoloty transportowe C-17. Inne źródła mówią o 2 CC-150 Polaris (A310 MRTT) uczestniczących w akcji razem z 6 CF-18. Planowane jest wysłanie kolejnych myśliwców.
Potwierdzone użycie bojowe CF-18.

Hiszpania zadeklarowała 4 samoloty wielozadaniowe F/A-18A+/B+ Hornet, samolot tankujący KC-135 oraz samolot patrolowy CN-235.

Holandia zadeklarowała 8 samolotów wielozadaniowych F-16AM/BM Fightng Falcon. Samoloty operują z baz w Grecji, potwierdzone użycie bojowe.

Dania zadeklarowała 6 samolotów wielozadaniowych F-16AM/BM Fightng Falcon (samoloty przebazowane zostały do bazy Sigonella na Sycylii)
Potwierdzone użycie F-16.

Grecja zadeklarowała do operacji cztery myśliwce F-16C/D Fighting Falcon (block 52+), dwa śmigłowce poszukiwawczo-ratownicze Puma oraz jeden samolot wczesnego ostrzegania EMB-145H AEW&C.

Norwegia zadeklarowała 6 samolotów wielozadaniowych F-16AM/BM Fightng Falcon oraz samolotu patrolowego P-3 Orion.
Katar zadeklarował 6 samolotów wielozadaniowych Mirage-2000EDA.

Zjednoczone Emiraty Arabskie zadeklarowały 24 samoloty Mirage-2000-9 i F-16 E/F Desert Falcon. W późniejszych wypowiedziach stwierdzono, iż uczestnictwo w operacji ograniczy się do pomocy humanitarnej.

Japoński kryzys nuklearny (Uaktualnienie 6)

Zawalony budynek z reaktorem nr 3 (po lewej) oraz uszkodzony budynek z reaktorem nr 4 i basenem zużytych prętów paliwowych (po prawej)

Przekrój reaktora podobnego do zastosowanych w Fukushima Dai-ichi

Zdjęcie lotnicze kompleksu

CH-47 z podwiesszonym zbiornikiem z wodą do schłodzenia reaktora

Informacje dodane w uaktualnieniu oznaczone są datą i godziną oraz kursywą.

W mediach słyszymy doniesienia na temat kryzysu nuklearnego w Japonii spowodowanego przez trzęsienie ziemi, które miało miejsce w piątek 11.03.2011, o sile 9 stopni w skali Richtera. Było to najsilniejsze zanotowane w Japonii trzęsienie ziemi, od czasu kiedy są one rejestrowane tj. od 130 lat. Jeszcze bardziej niszczycielska była następująca po trzęsieniu fala Tsunami.

Kryzys dotyczy zespołu nr jeden, elektrowni Fukushima (Fukushima Dai-ichi), składającego się łącznie z sześciu reaktorów (budowa kolejnych dwu rozpocząć się miała w 2012). Zespół położony jest tuż przy brzegu Oceanu Spokojnego. Wszystkie reaktory Fukushima Dai-ichi są to reaktory wodne, wrzące. W dużym uproszczeniu działanie jego polega na tym, iż energia reaktora ogrzewa otaczającą go wodę, z tej wytwarza się para, która napędza wytwarzające energię elektryczną turbiny.

Obecnie prowadzane jest wygaszanie reaktorów, po przez spowolnienie zachodzących w prętach paliwowych reakcji łańcuchowych, co prowadzi również do zmniejszenia wydzielania ciepła. Wszystkie japońskie elektrownie mają zabezpieczeń, który automatycznie wyłącza reaktory w sytuacjach kryzysowych. System ten zadziałał poprawnie, problem, który dotyczy chłodziwa reaktora, pojawił się później. Woda, używana, jako chłodziwo, jest przepompowywana i schładzana przy użyciu energii wytwarzanej przez samą elektrownię. Dużym zagrożeniem są również zużyte, (lecz ciągle wysoko radioaktywne) pręty paliwowe przechowywane w specjalnych zbiornikach. Pręty te również wydzielają ciepło (jednak w znacznie mniejszym stopniu niż pręty paliwowe w reaktorze). Zbiorniki zużytych prętów paliwowych w odróżnieni od reaktorów nie posiadają osłon, które chroniłyby otoczenie przed skażeniem.

Jednym z problemów w zespole elektrowni jest brak energii elektrycznej do napędzania przynajmniej częściowo sprawnych systemów chłodzenia reaktorów. Rezerwowe źródło zasilania stanowić miały generatory dieslowskie jednak zostały one zniszczone w wyniku przejścia fali Tsunami. Kolejnym rezerwowym źródłem zasilania jest zasilanie bezpośrednio z lokalnej sieci energetycznej, jednak została ona zerwana w wyniku trzęsienia ziemi. Ostatnim zapasowym źródłem zasilania są akumulatory jednak w momencie gdy to piszę są one na wyczerpaniu. Pojawiła się groźba odsłonięcia rdzeni reaktorów, stopienia osłon i wycieku substancji radioaktywnych. Do odsłonięcia rdzeni doszło w reaktorze nr 2 oraz prawdopodobnie w reaktorze nr 1 - polega ono na spadku poziomu chłodziwa (wody) w reaktorze tak, że czynne pręty paliwowe wystają ponad jej powierzchnię, co znacznie pogarsza odprowadzanie ciepła. W reaktorze nr 1 do wnętrza wpompowana została woda morska.

Wybuchy wodoru nastąpiły w wyniku dekompozycji wody chłodzącej reaktory lub zużyte pręty paliwowe. Temperatura sprawiła, że woda weszła w reakcję w wyniku, której wytworzyły się tlenki oraz silnie wybuchowy (w mieszance z powietrzem) wodór.

2011.03.17 - 11:00 - Podana została informacja iż linia energetyczna łącząca reaktory z siecią jest bliska naprawieniu. Powinno to zakończyć problemy z brakiem energii elektrycznej.

2011.03.19 - 01:30 - Oficjalny raport TEPCO o stanie japońskich elektrowni jądrowych.

2011.03.22 - 11:00 - Na wskaźnikach w Japonii obserwuje się wzrosty promieniowania. Odczyty na linii ewakuacji 20 km od reaktora wskazują przekroczenie "normalnych poziomów" 1600 razy (161 µSv/h).

Stan reaktorów

Reaktor nr 1, produkcji General Electric o mocy 460 MW uruchomiony 17.11.1970.
Awaria system chłodzenia, rdzenie paliwowe stopione w ok. 70%, budynek, w którym znajduje się reaktor został zniszczony w eksplozji w Sobotę 12.03.2011. Zarówno reaktor jak i jego wnętrze zostały schłodzone wodą morską.

2011.03.17 - 23:00 - Sytuacja wydaje się ustabilizowana.

2011.03.18 - 23:00 - Prace nad podłączeniem do reaktorów nr 1 i nr 2 przewodów zasilających ze znajdującej się w odległości 1,5 km linii energetycznej.

Reaktor nr 2, produkcji General Electric o mocy 784 MW, uruchomiony 18.07.1974.
Awaria systemu chłodzenia, rdzenie paliwowe stopione w ok. 33%, doszło do czasowego odkrycia rdzeni paliwowych, budynek uszkodzony podczas eksplozji w reaktorze nr 3 we poniedziałek 14.03.2011. Reaktor chłodzony wodą morską. Uszkodzenie osłony reaktora nastąpiło we wtorek 15.03.2011.

2011.03.17 - 11:00 - Najprawdopodobniej w zbiorniku zużytych prętów paliwowych nie znajduje się już woda czego efektem jest wzrost radiacji.

2011.03.17 - 23:00 - Reaktor został podłączony do sieci elektrycznej. Zasilanie ma zostać wznowione gdy ustabilizowana zostanie sytuacja w reaktorze nr 3. Sytuacja wydaje się ustabilizowana.

2011.03.18 - 23:00 - Prace nad podłączeniem do reaktorów nr 1 i nr 2 przewodów zasilających ze znajdującej się w odległości 1,5 km linii energetycznej.

2011.03.22 - 11:00 - W niedzielę 20.03.2011 systemy chłodzenia reaktora zostały podłączone do zewnętrznej linii zasilającej. W poniedziałek widziane były obłoki pary unoszące się z reaktora.

Reaktor nr 3, produkcji Toshiba o mocy 784 MW, uruchomiony 27.03.1976.
Awaria systemu chłodzenia, podejrzenie stopienia rdzeni paliwowych, uszkodzony podczas eksplozji wodoru w poniedziałek 14.03.2011. Reaktor chłodzony wodą morską. W środę 16.03.2011 w pobliżu reaktora notowany jest wyraźny wzrost promieniowania, prawdopodobne uszkodzenie osłony reaktora. Reaktor ten używa paliwa MOX (mieszanych tlenków) które może rozgrzewać się do większych temperatur.

2011.03.17 - 11:00 - Według IAEA temperatura wody w zbiorniku zużytych prętów paliwowych ma temperaturę wrzenia. Znad budynku unosi się para co może wskazywać, iż woda ciągle paruje. Zużyte pręty są przynajmniej częściowo odsłonięte czego efektem jest wzrost radiacji, dobra strona tej informacji to fakt iż zapewne osłona reaktora nie jest tak uszkodzona jak wcześniej sądzono. Śmigłowce CH-47 Chinook przeprowadziły operacje zrzucania wody na reaktor.

2011.03.17 - 23:00 - Przez cały dzień prowadzono operacje chłodzenia reaktora przy użyciu wozów strażackich z armatkami wodnymi oraz śmigłowców CH-47 Chinook. Sytuacja wydaje się bliska ustabilizowania.

2011.03.18 - 23:00 - Kolejny dzień kontynuowano spryskiwanie reaktora. Akcje przeprowadzane przy użyciu śmigłowców oceniono jako nieefektywne, używane są wozy strażackie z armatkami wodnymi.

2011.03.22 - 11:00 - Przez pięć dni pod rząd na reaktor była pompowana woda. W poniedziałek 21.03.2011 z reaktora uniósł się dym który zmusił do ewakuowania się pracujących przy nim techników. Reaktor postrzegany jest jako największe zagrożenie.

Reaktor nr 4, produkcji Hitachi o mocy 784 MW, uruchomiony 24.02.1978.
Podczas trzęsienia ziemi reaktor znajdował się w konserwacji. We wtorek 15.03.2011 zaobserwowano ogień, prawdopodobnie wybuch wodoru w zbiorniku z zużytymi prętami paliwowymi - jednak poziom wody w zbiorniku w normie. W środę 16.03.2011 zaobserwowano ogień w budynku z reaktorem.

2011.03.17 - 11:00 - Według IAEA temperatura wody w zbiorniku zużytych prętów paliwowych we wtorek rano (czasu lokalnego) równa była 84 st. C Obecnie wskaźniki wskazują iż woda ma temperaturę wrzenia, nad budynkiem nie obserwuje się już unoszącej pary, prawdopodobnie ze zbiornika wyparowała już cała woda, obserwowany jest wzrost radiacji.

2011.03.17 - 23:00 - Obecnie reaktor nr 4 ma stanowić największe zagrożenie.

2011.03.18 - 23:00 - Kolejny dzień kontynuowano spryskiwanie reaktora. Udało się wizualnie potwierdzić iż w zbiorniku ze zużytymi prętami ciągle znajdują się woda - pozwoliło to skupić wysiłki na reaktorze nr 3.

2011.03.22 - 11:00 - W poniedziałek 21.03.2011 reaktor ponownie został polany wodą.

Reaktor nr 5, produkcji Toshiba o mocy 784 MW, uruchomiony 22.09.1977
Podczas trzęsienia ziemi reaktor znajdował się w konserwacji. Zaobserwowano nieznaczny wzrost temperatury w zbiorniku ze zużytymi prętami paliwowymi.

2011.03.17 - 11:00 - Według IAEA temperatura wody w zbiorniku zużytych prętów paliwowych w środę rano (czasu lokalnego) równa była 62,7 st C (prawidłowa temperatura to ok 25 st C).

2011.03.18 - 23:00 - Generatory Dieslowskie zostały podłączone do systemów chłodzących zbiornik ze zużytymi prętami paliwowymi. Zanotowana temperatura w zbiorniku to 65,5 st C.

2011.03.22 - 11:00 - W reaktorze wciąż znajdują się pręty paliwowe, reaktor wygaszony (cold shutdown) w niedziele 20.03.2011. Zasilanie awaryjne (generatory Diesla) przywrócone w sobotę 19.03.2011. W poniedziałek podłączone zostało zasilanie z zewnętrznej linii energetycznej.

Reaktor nr 6, produkcji General Electric o mocy 1100 MW, uruchomiony 4.05.1979
Podczas trzęsienia ziemi reaktor znajdował się w konserwacji. Zaobserwowano nieznaczny wzrost temperatury w zbiorniku ze zużytymi prętami paliwowymi.

2011.03.17 - 11:00 - Według IAEA temperatura wody w zbiorniku zużytych prętów paliwowych w środę rano (czasu lokalnego) równa była 60 st C (prawidłowa temperatura to ok 25 st C).

2011.03.18 - 23:00 - Generatory Dieslowskie zostały podłączone do systemów chłodzących zbiornik ze zużytymi prętami paliwowymi. Zanotowana temperatura w zbiorniku to 62 st C.

2011.03.22 - 11:00 - W reaktorze wciąż znajdują się pręty paliwowe, reaktor wygaszony (cold shutdown) w niedziele 20.03.2011. Zasilanie awaryjne (generatory Diesla) przywrócone w sobotę 19.03.2011.

Składowisko zużytego paliwa

2011.03.18 - 23:00 - Składowisko składa się ze zbiornika ze zużytymi prętami (w którym znajduje się 60% zużytego paliwa jądrowego) oraz suchego magazynu. Poziom wody w zbiorniku określony został jako bezpieczny, nie zanotowano nieprawidłowości w suchym magazynie.

Ponadto w stosunkowo niedużej odległości znajduje się zespól nr dwa elektrowni Fukushima (Fukushima Dai-ni ) składający się z kolejnych czterech reaktorów, wszystkich o mocy 1100 MW (reaktory uruchomione były w latach 1981-1986). Zespoły chłodzenia reaktorów nr 1, 2 i 4 zostały uszkodzone podobnie jak Fukushima Dai-ichi. Obecnie wszystkie cztery reaktory są wyłączone.

Źródła

http://english.kyodonews.jp/news/2011/03/78524.html
http://english.kyodonews.jp/news/2011/03/78672.html
http://english.kyodonews.jp/news/2011/03/79463.html
http://bravenewclimate.files.wordpress.com/2011/03/tepco_status_4.jpg

Afgański Patrol

Zazwyczaj linki do takich materiałów umieszczam na naszym profilu na Facebooku. "Afgański Patrol" pomimo, że jest jedynie krótkim reportażem zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Zachęcam do pokazania go swoim znajomym niekoniecznie zainteresowanym tematyką wojskową.

http://www.youtube.com/watch?v=Xr0p3sUiB30

http://www.youtube.com/watch?v=tDQIAeSmY5E

http://www.youtube.com/watch?v=x9xx53K5y34

Więcej o przejęciu Patriotów

Engagement Control Station na podwoziu MAN, w tle maszty komunikacyjne

Kilka nowych, nieoficjalnych faktów na temat przejęcia przeciwlotniczego systemu Patriot ujawnia artykuł Andrzeja Klińskiego w najnowszej Nowej Technice Wojskowej.

Do „zagospodarowania” pozostaje 12 baterii bojowych oraz dwie szkolne i jedna rezerwowa, wszystkie w standardzie tzw. konfiguracji 2. (PAC-2 – przypis P.K.M.)Nieoficjalnie udało się nam uzyskać informację, że przedmiotem oferty dla Polski jest dwanaście baterii bojowych i dwie szkolne (…) Pakiet obejmuje też „ponad 300” pocisków rakietowych MIM-104C/D (ATM/GEM). Wszystkie mają zapas resursu w granicach 5-10 lat. Istnieje pełna możliwość ich modernizacji do standardu MIM-104E/F (GEM-T) za mniej niż 50% ceny nowych pocisków oraz, po przeprowadzeniu odpowiednich obsług i remontu, wydłużenia żywotności o kolejnych 30 lat. (…) Koszt zakupu pojedynczej baterii nie został podany do publicznej wiadomości, ale nieoficjalnie mówi się o 35-50 mln euro, a więc w przypadku 12 baterii kwota kontraktu wynosiła by 420-600 mln euro. (…) Według ocen przedstawicieli koncernu Raytheon, do których zwróciliśmy się z prośbą o udzielenie informacji w tym względzie, łączny koszt modernizacji wszystkich baterii do standardu konfiguracji 3 (PAC-3 – przypis P.K.M.)wyniósł by ok. 800 mln USD, z czego 100 mln USD pochłonął by nowy system łączności. Nie mogło oczywiście obyć się bez pytania o przewidywany udział polskiego przemysłu w przeprowadzeniu tej operacji. Raytheon ocenia go na 30-40% ogólnej kwoty.

W tekście zaznaczone jest również, że strona niemiecka preferuje Polskę jako odbiorcę oraz, że może być elastyczna jeśli idzie o koszty transakcji.

Nie muszę chyba podkreślać, że oferta wygląda coraz bardziej atrakcyjnie dla wojska i pozwoli na skokowy wzrost możliwości w dziedzinie obrony powietrznej. Liczyć się jednak należy iż oferta ta (podobnie jak np. przejęcie Leopardów 2) zapewne jest mocno nie w smak krajowemu przemysłowi z Bumarem na czele, który wolał by całość podanych tu kwot trafiła bezpośrednio do niego.